Eind maart 2025 liep ik een hersenschudding op tijdens een bedrijfsongeval. Ik viel met mijn hoofd achterover tegen een metalen wand van een zeecontainer. Direct voelde ik een hevige pijn, alsof er een explosie in mijn hoofd plaatsvond. Een fel licht drong mijn hoofd binnen, mijn gehoor viel weg en mijn linkeroog wilde niet meer goed sluiten. Ik wist meteen: dit is foute boel.
Met de ambulance werd ik naar het ziekenhuis gebracht. Na een CT-scan kreeg ik de diagnose: hersenschudding. Het advies was simpel: rust. Maar in de dagen daarna kon ik absoluut geen licht of geluid verdragen en kreeg ik extreme duizeligheidsklachten. Hoeveel ik ook rustte, mijn klachten namen niet af – ze werden erger. Mijn lijf en brein protesteerden. Ik was gewend om altijd ‘aan’ te staan, door te gaan, zonder rem. Geduld en voor mezelf zorgen? Dat kende ik niet.
Na een paar weken besefte ik dat rust en een kleurboek mij niet zouden helpen. Ik probeerde mijn werk weer op te pakken, maar crashte volledig. Naast mijn bestaande klachten kwamen er nieuwe bij. Ik raakte in paniek: word ik ooit nog beter? In een weekend belandde ik opnieuw in het ziekenhuis, bijna flauwgevallen, duizelig en met hevige hoofdpijn. Op de MRI was niets te zien. Achteraf bleek stress en paniek de oorzaak, waardoor ook mijn schildklier te snel ging werken.
Het ziekenhuis verwees mij door naar de revalidatieafdeling. Daar hoorde ik dat de behandeling vooral gericht was op leren omgaan met klachten. Maar ik wilde beter worden, niet leren leven met beperkingen. Ondertussen ging ik zelf op onderzoek uit. Toen ik las over behandelingen in Amerika, dacht ik: dit moet toch ook dichterbij kunnen? Via mijn zorgregisseur kreeg ik een tip: TIGRA Leeuwarden.
In eerste instantie voelde ik weerstand. De reisafstand was groot (meer dan een uur), het programma duurde 12 weken, autorijden lukte niet en het OV was veel te prikkelend. Bovendien wilde mijn brein nog steeds een quick fix. Toch gaf de intake met Sjoukje mij vertrouwen. Op locatie voelde ik mij direct thuis: schoon, moderne apparatuur en vooral een veilige, fijne benadering door de therapeuten.
Ik startte met ASITT bij Nadieh en ReAttach bij Sjoukje. Bij ASITT kreeg ik tools om prikkels te dempen, zoals duizeligheid, het ‘zeebenen’-gevoel en hyperacusis (overgevoeligheid voor geluid). Door deze technieken toe te passen, werden mijn klachten draaglijker. Ook werkten we aan ademhaling en kreeg ik waardevolle tips, podcasts en boeken over ademwerk, mind-body, werking van het brein en NSDR (non-sleep deep rest/yoga nidra).
Na enkele weken mocht ik beginnen met CogniTrain. De eerste keer in de trainingszaal was overweldigend: alles in mij schreeuwde dat ik weg moest. Maar ik bleef, overtuigd dat dit mij zou helpen. Ik paste direct de tools toe die ik had geleerd. Het programma bestond uit 30 minuten HIT, 30 minuten cognitieve training met Amelie, Jilles of Sjoukje, en daarna 30 minuten rust in de relaxruimte. Soms kwam ik daar herboren uit na een NSDR-sessie. Er gebeurde iets in mijn hoofd en lijf: ik voelde dat ik weer ging leven en durfde weer dingen te ondernemen.
Mijn eerste grote overwinning? Zelfstandig 1,5 uur met het OV naar Leeuwarden reizen. Daarna werd ik steeds meer uitgedaagd: dubbeltaken, geheugen- en concentratietraining. Ik merkte dat mijn energie terugkwam. Vooral na de rustmomenten voelde mijn hoofd lichter en helder. Naast twee dagen per week bij TIGRA deed ik thuis oefeningen om mijn brein en lijf ‘aan’ en ‘uit’ te zetten. Ook werkte ik aan onderdrukte emoties, leerde weer voelen in plaats van alleen denken, en verdiepte me in boeken en podcasts.
Na 8 tot 10 weken voelde het alsof ik CogniTrain had ‘uitgespeeld’. Het kwartje viel: mijn zenuwstelsel, brein, lijf, emoties en gevoel werken samen. Inmiddels werk ik halve dagen en bouw mijn uren rustig op. Ik heb keuzes gemaakt: wat wil ik wel en wat niet meer? Op mijn werk is de kolfkamer nu een relaxruimte met een stoel voor korte breaks.
Nu, ruim 8 maanden na het ongeval, voel ik mij fysiek en mentaal beter dan vóór het ongeval. Ik ben dankbaar voor de investering van mijn werkgever en voor de therapeuten van TIGRA. En ik ben trots op mezelf. Ik ben een 2.0-versie van mijzelf: ik zorg bewuster en beter voor mezelf.
